Er paste precies één vinger in de ruimte tussen haar hiel en de binnenzijde van de donkerblauwe mocassin. De prinses, ik noem haar zo omdat zij door de gietende regen bij ons binnen kwam en er nog een druppel van een sprookje in haar Oosters wezen school, zeeg neer op een stoel. De schoen was minstens één maat te groot, de top van mijn wijsvinger raakte de binnenzool. Het paar schoenen dat ze net uit een rommelmand bijeen had gezocht, kostte een euro en alles was beter dan de natte, afgedragen turnpantoffels en het schuren van de elastiek die zich over de wreef van haar voeten vastgezogen had. Ik kreeg een prop in mijn keel toen ik de barsten in de huid zag.
In haar kielzog keerden ineens, al de mannen, vrouwen en kinderen die op kapotte schoenen, slippers of blootsvoets het land waren binnengekomen, in één beeld terug.
Onder het stof van een weggevaagde stad, verloren lopend op de zandwegen van Calais.
De golven van de Noordzee klotsend tegen de wanden van hun verweesdheid,
aangespoeld op een vreemd en verlaten strand.
Ik hurkte naast haar neer en probeerde haar uit te leggen dat ze er misschien nog een zool kon in leggen, of enkele bolletjes watten om de ruimte in de neus van de schoen op te vullen. Een hielstrip aan de binnenkant tegen de rand zou nog beter geweest zijn, maar de prijs van zo een klever kostte meer dan het dubbele van de schoen.
We keken elkaar wat vertwijfeld aan, hoe moet je iets dragen wat jouw maat niet is.
Niets zo ergerlijk als schoenen die van je voeten vallen als je stapt.
De prinses antwoordde iets maar ik verstond haar niet. Amar die achter de kassa stond vertaalde het woord. Ze zou in een goedkope winkel in de stad wel een inlegzool vinden.
In haar ogen vonkte een sprankje hoop, een druppel parelde uit haar zijden haar.
Ik slikte de prop in mijn keel weg en hoopte dat ze in de jungle van de stad het sprookje in haar Oosters wezen niet zou vergeten.De prinses stopte haar turnpantoffels in een plastieken zak, schuifelde wat heen en weer, betaalde een euro, die ik met pijn in het hart, in de kassa zag verdwijnen en slofte met de blauwe mocassins de winkel uit.
Buiten regende het nog.
(2009 Cartwright-Jones)