Tijdens mijn laatste meditatie, die in het beste geval een soort douche voor het brein zou moeten zijn, bevind ik me plotseling in een slachthuis waar net een massa levende wezens werden afgeslacht. In rubberen laarzen en een witte plastic voorschoot probeert iemand met een hoge drukspuit wanhopig de wit betegelde ruimte schoon te maken, maar toch kan wat daar plaatsvond, niet ongedaan worden gemaakt.
In mijn geest zoek ik naar een ruimte waar de inmiddels meer dan 28.000 doden zich hebben opgestapeld, gewikkeld in witte doeken, wachtend op een menswaardig graf. Ik zoek naar de naamlozen in het massagraf dat Gaza heet. Te midden van de doden verschijnen de beelden van de nog levenden; een vader schreeuwt om gerechtigheid terwijl hij zijn levenloze baby vasthoudt wiens overlijdensakte eerder werd opgesteld dan zijn geboorteakte. Een eindeloze stroom beelden van gewonde kinderen, in shock, schreeuwend, rillend van angst. Het hartverscheurende, troosteloze huilen van kinderen die hun ouders verloren in de genadeloze bombardementen.
Het verdriet van 17.000 weeskinderen uitgeput, ziek en getraumatiseerd, moederziel alleen rondzwervend in de verwoeste Gazastrook, vindt geen weerklank in het lege landschap. Er is geen veilige ruimte meer, geen mens om hen op te vangen.
Het water blijft stromen, maar tegelijkertijd blijft het bloed vloeien, iemand probeert met een hoge drukspuit wanhopig de wit betegelde ruimte schoon te maken, maar toch kan wat daar plaatsvond, niet ongedaan worden gemaakt.
Voor ik mijn ogen weer open zie ik de niet te beschrijven blik van een Palestijnse vrouw, haar hoofd bedekt met een hoofddoek, gedwongen haar eigen hoofd en dat van haar dochter kaal te scheren om ziekten aan de hoofdhuid te voorkomen. Beelden van kaalgeschoren gevangenen tijdens de Tweede Wereldoorlog vermengen zich met de gruwelijkheden van deze tijd, in een stroom zonder tijd, zonder genade.
Ik draai de kraan abrupt dicht en zoek verwoed in de ruimte die als een slachthuis is, naar iets als hoop en mededogen.

đź“· @Palestinianvoicestoday